Sabır
Okul öncesi çocuklar yaÅŸları gereÄŸi henüz sosyalleÅŸmediklerinden, ben merkezlidirler ve paylaÅŸmayı bilmezler. Aynı zamanda meraklı, araÅŸtırıcı, hayal güçleri kuvvetli ve sorgulayıcıdırlar. Durmaksızın konuÅŸurlar. Çevrelerinde olup biten her ÅŸey onların dikkatini çeker. Onlar hakkında bıkıp usanmadan soru sorarlar. Cevapladığınız bir soruyu tekrar tekrar sorabilirler. Hareketlidirler, dikkatlerini uzun süre aynı nesne veya konu üzerine yoÄŸunlaÅŸtıramazlar. Ä°stediklerini aÄŸlayarak veya huysuz davranışlar göstererek elde etmeye çalışırlar.

Zararı-faydayı bilmez, kırıp dökerler. Her yaÅŸ grubu bazı ortak özelliklere sahip olsa bile, hiçbir çocuk davranış ve olaylar karşısında gösterdiÄŸi tavır bakımından diÄŸerlerine benzemez. Her çocuk farklı bir dünyadır. Bunun yanında, aynı çocuk aynı hâdise veya duruma farklı zamanlarda çok deÄŸiÅŸik ÅŸekillerde cevap verebilir. Henüz öÄŸrenme safhasında olduklarından her ÅŸeyi denemeye kalkışırlar. Kesici eÅŸyalar, cam malzemeler, kibrit veya ocakla oynamanın ne gibi zarar vereceÄŸini düÅŸünemezler. Yaptıkları denemelerle kendilerine, baÅŸkalarına veya eÅŸyalara zarar verebilirler.

Düzgün yemek yeme, kendi başına tuvalet ihtiyacını görme, elini yüzünü temizleme, diÅŸini fırçalama, elbise ve ayakkabılarını giyme gibi becerileri kazanmaları uzun zaman alabilir. Bunları öÄŸrenmedikleri sürece baÅŸkalarının yardımına ihtiyaç duyarlar. Yapılmaması gerektiÄŸini söylediÄŸiniz ÅŸeyi gözünüzün içine bakarak yapabilirler.

Bu özelliklerinden dolayı, evde bir çocukla bile baÅŸ etmek zorken, sabırlı bir öÄŸretmen on beÅŸ-yirmi çocuÄŸa bakar ve aynı zamanda onlara nasıl davranacaklarını öÄŸretir. Ama bu çok da kolay olmaz. O, yerine göre çocuk gibi düÅŸünür. Ä°stenmeyen davranışın sebebini, çocuÄŸun bakış açısıyla ortaya çıkarmaya çalışır ve problemi çözmenin yollarını arar. ÇocuÄŸa, "AÄŸlama!", "Sus!", "Yapma!", "Otur!" gibi emir ve komutlar verme yerine, niçin susması ve yapmaması gerektiÄŸini anlatır. "Bu küçüktür, anlamaz." demeden, onun anlayacağı ÅŸekilde konuÅŸur, büyüklere yapılandan çok daha fazla dil döker ve onu iknâ eder. Sabırla bunu yapmak zorundadır; çünkü çocukların muhâkemesi ve algılaması büyüklerinki kadar kuvvetli ve pratik deÄŸildir.

ÖÄŸretmen, çocukta davranış deÄŸiÅŸikliÄŸi saÄŸlamak için oyun içinde ona uygun roller verir. Bir arkadaşını sürekli döven çocuÄŸa, onu koruma rolü verilirse çocuk bu rolün gereÄŸini yapar. Böylece o hem oyun oynayıp zevk alır, hem de istenilen davranışı kazanır. Ama bu, tek oyunda olacak ÅŸey deÄŸildir. ÖÄŸretmen sabırla onu pekiÅŸtirmeye çalışır. Belki bunun için haftalar harcar.

Çocukları anlama, eÄŸitme ve problemlerini çözmede aceleci olmamak ve büyük sabır göstermek gerekir. Tıpkı aÄŸacın meyveye durması için toprağın hazırlanması, tohumun ekilmesi ve ondan sonra fidenin çimlenmesi beklendiÄŸi ve daha sonra fidenin bakımı, sulaması, gübrelemesi yapılıp yıllar sonra aÄŸacın meyve vermesi gibi, çocuÄŸun geliÅŸimi de tedricîdir. Tedricîlik kaidesine uyulmadan çocukta hemen bir ÅŸeylerin deÄŸiÅŸmesini beklemek, aşırı su verilince tohumun çürümesi gibi, sadece çocukta ruhî, bedenî ve zihnî bozulmalara yol açar. Bundan dolayı anaokulu öÄŸretmenliÄŸi aktif sabır isteyen bir iÅŸtir. Rûhen buna hazır olmayan kiÅŸiler bu iÅŸi yapamazlar.