Bu ÅŸahıs 1904 yılında arkadaşı Simon ile birlikte çocukları yaÅŸlarına, performanslarına göre sınıflayabilecek bir test hazırladılar. Sorular sözel, sayısal ve ÅŸekilsel ağırlıklı idi. IQ testlerindeki sorular, çocukların belirli bir zaman dilimi içerisinde kaç tane soruyu doÄŸru cevaplandırabildiÄŸini ve yarım düzine kadar imajı (analoji soruları gibi) zihinlerinde evirip çevirmede ne kadar iyi olduklarını ölçmeye yönelik olarak hazırlanmıştı. DeÄŸiÅŸik yaÅŸ gruplarından yüzlerce çocuÄŸa bu testler uygulandı.

1905 yılında bu iki araÅŸtırmacı zekânın metrik ölçüm skalasını yayınladılar. Bu skala zaman içinde 3-5 defa revizyona tâbi tutularak kullanışlı hale getirildi. Bu skala genellikle Çan EÄŸrisi olarak tanımlanır. Bu arada çocuÄŸun kendi yaşıtındaki ortalama performansa göre zekâ yaşı kavramı ortaya atıldı. Bu kavram kullanılarak zekâ oranı anlamına gelen IQ formülü ve puanları geliÅŸtirildi. IQ= zekâ yaşı/ Biyolojik yaÅŸ *100

1916 yılında Binet-Simon skalası Stanford revizyonu olarak geliÅŸtirildi. Farklı yaÅŸ grupları için belirli sürede verilen doÄŸru cevap sayısına göre zekâ puanlarını gösteren Stanford normu bugün yaygın olarak kullanılmaktadır.