bir sigma işareti kadar kıvrak bir Pİ sayısı kadar sonsuzsun sevgilim.
Sana olan sevgim limitlerin sonsuzuğuna ulaşıyor.
Bir bakışın kalbimde matris kadar derin etkiler yapıyor.
Kalem gibi kaÅŸların, trigonometri gibi karışık saçların, tebeÅŸir kokusu gibi burnumda tütüyor. 

Çarpanlara ayrılmayan denklemler gibi nazlanma.
Senden mektup almak inan integral almaktan daha zor.
Bilinmeyenlerimiz farklı olsa bile polinomlar gibiyiz.

EÄŸer böyle devam ederse seni keÅŸfedilmemiÅŸ dizi kuralları ile izleyeceÄŸim.
Seninle daire olalım.
Merkezde ben, etrafımda eşit uzaklıklarda sen.
Nereye bakarsam seni göreyim.
Üzüntülerimiz teÄŸet, sevinçlerimiz kiriÅŸ olsun.

Birbirimize o kadar yakın olalım ki, yarıçaplarımızın limiti sıfıra yaklaÅŸsın.
Åžu anda y=ax2+bx+c parabolünün iki ayrı kolu isek de bir gün tepe noktasında buluÅŸacağız.
Sana bir sinx eÄŸrisi gibi sürekli “k” sabiti kadar baÄŸlıyım.
Hiçbir parantez bizi ayıramaz.