Yollarımız bazen bir,
Bazen bir çok kez kesiÅŸir.
Bazen teÄŸet geçeriz,
Bazen de uzaktan geçmeyi seçeriz.
Maksimumlarda ünleniriz,
Minimumlarda hüzünleniriz; 

Ara sıra sımsıkı düÄŸümleniriz.
Büküm noktasında deÄŸiÅŸir evrene bakış açımız,
Kaçımız aÅŸağıya bükülür,
Yukarıya döner kim bilir kaçımız.
Bir yerde “bu eÄŸri buraya kadar” deriz.
Aslında kesinti yoktur;

Nokta nokta sonsuza kadar devam ederiz.
Asimptotlar hedeflerdir ulaşamadığımız;
Bazen sınırlar vardır, aşamadığımız.
Kimimiz dönüp, dolaşıp varıyor aynı yere
O kapalı yörüngeden çıkmalıyız bir kere

HoÅŸçakalın dostlar,
Sonsuzda görüÅŸmek üzere...
Ümit KilislioÄŸlu Özger