Bu kadar açıkça dehası görülen genci, öÄŸretmenleri anlamıyor, onun huzurla keÅŸiflerini hazırlaması için bir ortam hazırlamadıkları gibi, huzurunu bozuyorlar ve boÅŸuna verilen ödevlerle oyalayarak çileden çıkarıyorlardı. Uzun ve sıkıcı tektirler, ardı arkası kesilmeyen cezalarla da onu isyana ve karşı gelmelere yöneltiyordu. O yine bunlara bir yerde katlanıyordu. Kendisini büyük matematikçi olmaya yöneltiyor ve bu amaçla çalışıyordu.

          Galois, on sekiz yaşında genç bir delikanlıyken, ikinci darbe kafasına indi. Galois, ikinci kez Polytechnique'e baÅŸvurdu. Sonuç yine beklendiÄŸi gibi çıktı. Galois sınavı kazanamadı. Åžansını son bir Kez daha denemiÅŸti. Okulun kapısı artık kendisine sürekli kapanıyordu. Galois'yı sınav yapan kimseler gerçekten de ondan çok daha geride kimselerdi.

          Galois'nın bu sınavı dillere destan oldu. Her yerde bu sınavın sonucu konuÅŸuluyor ve bu sınavdan söz ediliyordu. Ä°ÅŸin duygusal yanı böyleydi. Fakat, olanlar zavallı Galois'ya olmuÅŸtu. Galois'nın en büyük özelliÄŸi, hemen hemen tüm hesapları ve hesaplamaları zihninden yapar ve sonucu söylerdi. Kalem, kağıt, tebeÅŸir ve karatahta onun canını sıkıyordu. Keskin bir zekası ve düÅŸünme yeteneÄŸi vardı. Fakat ne yazık ki, bu kez silgi ve tebeÅŸiri özel bir amaçla kullandı.

Sözlü sınavda jüri üyelerinden biri, matematik bir güçlük üzerinde onunla tartışmaya giriÅŸmek istedi. Jüri üyesi haksızdı. Fakat, direndi. Yetkili yerde de oydu. Okula kabul edilmemek düÅŸüncesinin verdiÄŸi bir öfke ve ümitsizlik bunalımıyla ve sıkıntıyla silgiyi jüri üyesinin kafasına fırlattı ve ... rezalet koptu. Yine olan zavallı Galois'ya oldu.

            Galois'nın babasının acı ölümü ona son darbeyi indirdi. Bourg La Reine'nin belediye baÅŸkanı olması dolayısıyla, halkı papazlara karşı koruyordu. Ä°htiyar Galois, bu yüzden papazların çevirdiÄŸi dalaverelere hedef oldu. 1827 yılının gürültülü seçimlerinden sonra, bir papaz ihtiyar belediye baÅŸkanının ÅŸahsına karşı haysiyet kırıcı bir savaÅŸ açtı. Ä°htiyar adamın ÅŸiire karşı olan yeteneÄŸini kötüye kullanarak, belediye baÅŸkanının imzasıyla Galois ailesinin birisine hitaben kirli ve pis mısralar bulunduran bir ÅŸiir yazdı ve bunları halk arasında dolaÅŸtırdı.

Tam anlamıyla namuslu bir adam olan Galois'nın babası kendine eziyet etmek merakına tutuldu. Bir gün, karısının evde bulunmadığı bir sırada Paris'ten kaçtı. OÄŸlunun öÄŸrenimini gördüÄŸü lisenin iki adım ötesinde bir apartmanda intihar etti. Cenaze töreninde bazı karışıklıklar çıktı. Ona kızan bazı vatandaÅŸlar cenazeye taÅŸ attılar. Bir papaz alnından yaralandı. Galois, babasının tabutunun görülmemiÅŸ bir patırdı içinde mezara indiriliÅŸine tanık oldu.

O zamandan beri, her yerde nefret ettiÄŸi haksızlığın varlığından ÅŸüphelenerek, hiç bir zaman hiçbir yerde iyiliÄŸi göremedi.

  Galois, Polyteohnique'teki ikinci sınavındaki baÅŸarısızlığından sonra, öÄŸretmen olmak için Ecole Normale döndü. Yıl sonu sınavlarına kendi kendine çalışarak hazırlandı. Sınav jürilerinin kayıtları dikkate deÄŸerdir. Matematik ve fizik sınavlarından pekiyi notunu aldı. Son sözlü sınavında hakkında yazılmış ÅŸöyle bir not vardır; "Bu öÄŸrenci fikir ve söylemek istediklerini her zaman açık olarak ifade edememektedir. Fakat zekidir. Dikkate deÄŸer araÅŸtırıcı bir zekası vardır." Edebiyat dersinde en kötü yanıt veren öÄŸrenci diye bir kayıt vardır.

          Galois, 1830 yılı ÅŸubatında on dokuz yaşında kesin olarak üniversiteye kabul edildi. Çalışmak için bir köÅŸeye çekildi ve çalışmalarıyla kendisini öÄŸretmenlerine gösterdi. O yıl yeni konular üzerinde üç tane çalışma yaptı. Bu çalışmaları, cebirsel denklemler kuramı üzerinde büyük bir ilerlemeydi. Bu çalışmalarında, onun büyük kuramının bazı izleri görülür. Bu buluÅŸlarını ve baÅŸka sonuçlarını da birleÅŸtirerek, Ä°limler Akademisine sundu. Bu eser, ancak çağın ileri gelen matematikçilerinin izleyip anlayabileceÄŸi düzeydeydi. En yetkili kimselerin fikirlerine göre, bu çalışma ödülü kazanacak tek eserdi.